برنامه ریزی باید به حد کافی انعطاف پذیر باشد، یعنی در آن یک سری ساعات آزاد در نظر گرفته شود

تا در صورت پیشامدهای غیر منتظره بتوان به جبران ساعات از دست رفته پرداخت و عقب ماندگی ها را جبران کرد.

برنامه ریزی باید فردی و براساس خصوصیت های ویژه و نقاط قوت و ضعف هر فرد باشد.

در عین حال باید توجه داشت عمل به برنامه ریزی انفرادی هنگامی که فرد با دوستانی همراه شود که عادات تحصیلی یکسانی دارند یا هدف مشترکی را تعقیب می کنند ساده تر است.

در برنامه ریزی باید درس هایی که پشت سرهم قرار می گیرند از نظر موضوع تفاوت بیشتری داشته باشند و درس های مشابه پشت سرهم خوانده شوند.

افزودن بر ساعات درسی و پیشرفت به صورت تدریجی باشد نه به صورت حرکتی موشکی یا سطح شیب دار.

عقب گرد گاهی اجتناب ناپذیر است و آن هنگامی است که به قدر کافی روی پله های پایین تر نمانده اید. یادتان باشد عقب گرد یک اتفاق طبیعی است نه یک فاجعه.

در عمل به برنامه ریزی هر وقت احساس خستگی کردید به یاد این جمله بیفتید «نسیمی نیروبخش از پی هر خستگی می وزد» پس به پیش! پیوستگی داشته باشید.

در انتهای هر روز، حدود 60 دقیقه را برای جبران عقب‌ ماندگی‌های روزانه در نظر بگیرید.